De grote dag

Lieve lezers,
Vrijdag was de grote dag! We vertrokken met het busje van Neil (van awesome travel) naar het treinstation. Neil ging met ons mee in de trein! Van de trein naar de bus waar Nina en ik dus een uur! op de bus naar Malelane moesten wachten, omg.. De busrit viel heel erg mee, er zat een wc in! :D Na 6 uur kwamen we aan in Malelane, onderweg al betoverd door het prachtige Afrikaanse landschap! Nina vroeg aan een man of hij wist welke richting de home stay van Awesome travel was. Wat bleek, hij was er om ons op te halen. Wat een toeval! Hij bleek ook nog eens onze gastouders te zijn! Op z'n Afrikaans, dus in de laadbak, reden we naar het huis. We genoten van het landschap! Ik verblijf dus niet in een huis met andere vrijwilligers, maar in een echt Afrikaans gezin. Ik ben blij dat ik de eerste maand in ieder geval met Nina ben :-)
Na wat tijd voor onszelf, waarin ik m'n koffer uitpakte reden we naar het project. Dat was heel indrukwekkend. Ik kan het gewoon niet in woorden uitleggen.. We kregen een rondleiding door de assistente van de manager en toen we aankwamen bij de Nederlandse vrijwilligster Marianne, nam zij de rondleiding over. Ze vond het heel bijzonder dat ze weer in haar eigen taal kon praten :P
Wat een kindjes en wat een namen! Dat ga ik nooit onthouden?! De kindjes waren heel lief en nieuwsgierig. Zo waren een paar meisjes bezig met mijn haar en hebben ze er een mooie staart ingemaakt, nadat ze het hadden gevlochten. ;-) Wel ben ik toch best bang voor HIV, omdat de kindjes je graag aanraken en ik niemand handschoenen zag dragen?! Nina en ik hebben dit thuis besproken. We willen allebei graag handschoenen dragen. Van 1 jongen was het duidelijk dat hij aids had, hij was ziek en had een bloedneus. Hij gaf zelf aan niet meer naar het ziekenhuis te willen, maar Marianne benadrukte dat God de dokters had gestuurd om hem te helpen. Zo'n jong kindje en al zo ziek :( De armoede van het project was goed zichtbaar. De deuren sloten niet en alles in de 'badkamers' lekte :( Ik ga de eerste week goed bekijken wat er echt nodig is en waar ik mijn sponsorgeld aan ga uitgeven..

het gastgezin voelt nog steeds een beetje raar. Ze zijn heel aardig en vriendelijk, maar het is nog onwennig. De vrouw is hoogzwanger en kan binnen een maand bevallen! Ook zijn hun twee andere kinderen nu het vakantie is bij opa en oma, dus dat wordt lekker druk straks. :P Onze gastvader benadrukte dat we vooral ons eigen leven moesten leiden. Dit is aan de ene kant heel fijn, want nu kunnen we ons terugtrekken en op pad gaan wanneer we willen. Toch voelde het wel raar toen ze gister de hele dag weg waren zonder briefje achter te laten.
Nina en ik zijn Malelane gaan verkennen en ik ben heel blij dat ik hier niet helemaal alleen ben. Want wat doe je dan? Samen durven we wel op onderzoek uit te gaan, want het is een veilig dorp. In ieder geval overdag. We moeten voor het donker thuis zijn of anders met onze gastvader afspreken dat hij ons ergens ophaalt.
De kamer is nog best een beproeving. Ik slaap in ieder geval lekker in mijn eigen slaapzak en niet onder de niet zo schone dekens :P
Morgen start ik dan echt op het project en ik heb er zin in! Ondanks dat ik het ook heel spannend vind!
Liefs Joyce

p.s. Hoop snel weer foto's te plaatsen, want ik heb nu mijn snoertje van de camera niet bij me :$ Er zou hier wifi zijn, dus dacht mijn weblog met mn iphone te updaten ;-)